sakitləşdirmə — «Sakitləşdirmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sakitləşdirilmək — «Sakitləşdirmək»dən məch. Uşaqlar sakitləşdirildi. Dalaşanlar sakitləşdirildi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təskin — is. <ər.> Sakitləşdirmə, təsəlli vermə; sakitlik, təsəlli. Dərdli könüllərə təskindir şerim. S. Rüst.. Təskin etmək – sakitləşdirmək, təskinlik vermək, rahatlandırmaq, təsəlli vermək. Bu xəbərlərin heç birisi Həcər xanımı təskin etmirdi. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sakit — sif. və zərf <ər.> 1. Bərkdən səslənməyən, yaxşı eşidilə bilməyən, asta, yavaş (gur, uca ziddi). Sakit səs. Sakit danışıq. – . . Teymur sakit bir səslə əmr etdi. H. Seyidbəyli. // Davasız, qalmaqalsız, qışqırıqsız, səs küysüz, həyəcansız.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
köp — is. 1. Şiş, qabarma. Köpünü almaq – şişini, qabarmasını yatırtmaq. Ocaqqulu kişi oxlovu qapıb xəşilə batırdı və onun köpünü aldı. S. R.. 2. Qarının qazla dolma nəticəsində qabarması, köpməsi. Uşağın qarnı köpdü. – <Nümayəndə:> O yerlərin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəsmək — f. 1. Kəsərti vasitəsilə bütövdən bir hissə ayırmaq; bölmək, parçalamaq. Çörəyi kəsmək. Ağacın budağını kəsmək. İpi kəsmək. – <Koroğlu> durnanın telindən bir dəstə kəsib, Eyvazın papağına sancdı. «Koroğlu». Mağaza sahibi iki arşın yarım… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təsəlli — is. <ər.> Bir acını az da olsa unutduracaq, dərdi, qəmi yüngülləşdirəcək, təskin edəcək söz, nəsihət və ya yaxşılıq; ovundurma, təskinlik. Bir təsəllidir sənə ol söz ki derlər var sübh. F.. Bu təsəlli mənə bəsdir, olar asudə halım. A. S..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
seyxaş — iləmağ: (Quba) 1. sakitləşdirmək 2. yerləşdirmək, yerbəyer etmək 3. dağılışmağa məcbur etmək … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
boğmaq — f. 1. Boğazı sıxmaqla nəfəs yolunu, nəfəsini kəsmək. Boğazından yapışıb boğmaq. Boyunduruq öküzün boynunu boğur. – <Bayram:> Yüyürdüm yanına, gördüm ki, bir ayı bir adamı boğur, tüfəng atıb ayını vurdum, yaraladım. M. F. A.. Baba qollarını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
